My best friend

مامان فکر می‌کنه مثل علف هرز بزرگ شدم:| وقتی به گذشته فکر می‌کنی به نظر درست میگه. حداقل اینطوری بابت انحرافات شخصیتیم احساس گناه نمی‌کنم.---. البته خیلیا مثل علف هرز بزرگ میشن. مامان فکر می‌کنه بیشتر بچه‌های اولی که اوایل ازدواج والدینشون به دنیا میان به خاطر سن کم و کم تجربگی موش آزمایشگاهی میشن. خیلی وقتا والدین نمی‌دونن که چطور باید برخورد کنن. مخصوصا اگه بچه‌ی اولشون جونوری مثل من می‌بود:| و اونا انقدر از من و مملکت و جیبشون ترسیدن که دیگه فکر بچه‌ی دوم و تربیت درست نیفتادن:)

تق تق! مثل یه کارتن چینی شکسته صدا میدم. شاید وقتی اسبا داشتن چهارنعل پرواز می‌کردن، زمین زیر پاشون من بودم.

از حرف زدن راجع به خود بدون کنار زدن پرده‌ها می‌ترسم. شاید چون نمی‌خواهم دردهایم ارزششان را با شنیده شدن از دست بدهند.

اینجا راجع به مسائلی که تجربه می‌کنم می‌نویسم؛ رمانها، انیمه‌ها، سریالها و افکار خام نوجوانی.

از همه بیزارم؛

تا الان کارم خوب بوده

من تواناییش رو دارم

و نه امروز...

نه هیچ روزی در آینده

حتی اگر داغون شده باشم

به هیچ وجه تسلیم نمی‌شم.

حس می‌کنم یه کاسه لوبیای مونده و له شدم. شایدم یه لیوان چای که ۴۸ساعت از تازه دم بودنش گذشته، ازون چاییهایی که وقتی می‌خوری دل پیچه می‌گیری.